„Wystarczy zrobić tylko pierwszy krok… Teatr Happeningowy Tadeusza Kantora."

Własna droga

Po powrocie ze słynnego pobytu w Nowym Jorku (1965 r.), gdzie Tadeusz Kantor poznał twórczość światowej sławy happenerów, zajmował się happeningiem przez kolejnych 6 lat – do 1971 roku. Był to w jego twórczości bardzo intensywny okres poświęcony nie tylko happeningowi – przez cały czas, jak się okazało, szukał wtedy najlepszego sposobu do wyrażenia, przedstawienia swojej koncepcji sztuki teatralnej, co koniec końców udało mu się w pełni dopiero kilka lat później. I właśnie temu okresowi w jego twórczości – czasowi eksperymentów
i poszukiwań poświęcone będzie to wystąpienie.

Happening

Podczas prelekcji w skrócie omówione i poddane interpretacji zostaną happeningi i działania happeningowe realizowane przez Tadeusza Kantora – począwszy od Happeningu-Cricotage, który odbył się w 1965 roku w Warszawie oraz słynnej Linii podziału, która miała miejsce kilka dni później w siedzibie krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, poprzez kolejne akcje tego typu, łącznie z realizacją jego idei Teatru Happeningowego, czyli Kurką Wodną z 1967 roku, aż po czwartą wersję Lekcji anatomii wedle Rembrandta – ostatni happening artysty zorganizowany w październiku 1971 roku w Norwegii.

Artysta poszukujący

Omówienie wybranych realizacji pozwoli pokazać to, w jaki sposób Kantor wykorzystywał formułę happeningu w swoich poszukiwaniach artystycznych, jak jego działania korespondują ze zjawiskiem happeningu na świecie oraz jakie miejsce zajmują na tle tego typu działań podejmowanych przez innych artystów w Polsce. Szczególnie ciekawe w tym kontekście wydają się eksperymenty formalne, które pozwoliły Kantorowi wejść do grona najważniejszych, światowych twórców happeningu – czego wyrazem jest jego udział w międzynarodowej wystawie Happening und Fluxus – Materialien 1959-1970, zorganizowanej w 1970 w Kölnischer Kunstverein w Kolonii, która prezentowała dokumentację ok. 500 najważniejszych wydarzeń happeningowych i stanowiła podsumowanie i symboliczne zakończenie historii tego nurtu.

Coś się kończy, coś zaczyna

Niezwykle istotnym kontekstem dla omawianych działań Kantora będzie performance art. Działania performatywne są ważnym kierunkiem badań współczesnej humanistyki, a performans jest dziś jedną z najczęściej wykorzystywanych praktyk artystycznych. Z całą pewnością korzeni zwrotu performatywnego upatrywać należy w happeningu lat 60.

Derby Krakowa 2014. Mecz Wisła - Cracovia obejrzy 2 tys. kibiców gości

Codziennie rano najświeższe informacje, zdjęcia i video z regionu. Zapisz się do newslettera!