Niezwykła Noc Kupały na kopcu Krakusa. Wianki, wróżby i wielkie ognisko. Tak krakowianie świętowali najkrótszą noc w roku

Noc Kupały nazywana także, Sobótką to Słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku. Choć jeszcze kilka lat temu wydawało się, że ten pogański zwyczaj na zawsze odszedł do przeszłości, dziś, jak się okazuje, zyskuje drugie życie. Krakowianie w nocy z 21 na 22 czerwca zebrali się na Kopcu Kraka, by przy dźwiękach muzyki i blasku ognia świętować letnie przesilenie.

W zapowiedzi imprezy organizatorzy pisali o sabacie, możliwości inicjacji, modłach do Belenosa i Swarożyca, ale spokojnie, to nie sekta, a dobra zabawa nawiązująca do dawnych słowiańskich zwyczajów, czyli naszej historii.
Zgromadzeni przyszli ubrani na biało, z białymi świecami i pochodniami, przynieśli miody pitne i jedzenie, dla siebie i na... ofiarę.

"Pod nazwą Noc Kupały święto znane jest na wschodzie ale naszą noc świętojańską lub sobótki etnolodzy wywodzą z tego samego przedchrześcijańskiego źródła.
Termin: Święto zostało powiązane w kalendarzu chrześcijańskim z Zielonymi Świątkami lub wigilią św. Jana 23/24 czerwca. Pierwotnie zapewne odbywało się w najkrótszą noc w roku.
Uczestnicy: W głównej części, czyli zabawie wokół ognia, uczestniczyli młodzi, przed małżeństwem albo nowożeńcy.

• 1. Integralną częścią jest ogień, przez który skaczą młodzi okazując odwagę lub okadzajub l przemywają w wodzie. Tego dnia przyszli małżonkowie łączyli się ponadto w pary - niekiedy nawet tracono dziewictwo. Wieńce i pasy symbolizują właśnie dziewictwo, które panna pali lub odsyła na wodzie przy okazji wróżb. Ognisko może przybierać kształt kukły (Kupały), co przypomina palenie Marzanny (nota buene na wschodzie Marzannę pali się w Noc Kupały ale ten związek nie jest jeszcze wyjaśniony). Rozpala się również ze świętego ognia pochodnie z mioteł, których popiołem obsypuje się pola wzdłuż granic. Zbiera się popiół na szczęście.
• 2. Dokonywano oczyszczających kąpieli nago w wodzie. Puszczano na niej również płonące wianki, z których zachowania dziewczęta wróżyły co do małżeństwa.
• 3. Wyznaczanie nowych granic, zasad, porządków. Noc Kupały była nocą chaosu i zaniku granic, dzięki czemu można je było wyznaczyć na nowo. Stąd też rytualne objeżdżanie miedz z pochodniami, czy wplątywanie ziół w płoty i kominy, tak aby uchronić się przed złym wpływem (np. czarownic).
• 4. Pobudzenie płodności – świat przed stworzeniem jest martwy. Święto zbiega się z ostatecznym końcem chłodnej pory roku i odrodzeniem tak ludzi jak i całej przyrody (taki charakter mają też inne pokrewne święta, które występują nieco wcześniej w kalendarzu – Marzanna/Gaik, Jare Gody).
• 5. Zebrane tej nocy zioła mają magiczną moc. Tworzono z nich zabezpieczenia przed czarownicami.
• Mit: Jedna z pieśni głosi o rodzeństwie, który jednoczy się tej nocy w dwukolorowy kwiat bratka tej nocy (a zatem tej nocy wracają do świata przed stworzeniem). W wierzeniach irańskich i germańskich istnieje podobny mit, tylko że w odwróceniu - w momencie stworzenia świata jakaś roślina rozszczepia się na dwie połowy, z których powstaje pierwszy mężczyzna i pierwsza kobieta. Moment ten poprzedza śmierć olbrzyma, który posiada obie płci, któremu być może odpowiada spalana podczas słowiańskiego święta kukła Kupały. Niekiedy podczas słowiańskich świąt wiosennych (w tym Kupały) młodzi wspólnie rozrywają drzewko, co może mieć identyczną symbolikę. W innym wariancie symbolizowało go jajo.

Czy technologie niszczą psychikę dzieci?