Pogoda nie sprzyjała, ale wianki i tak powstały. Oto najpiękniejsze

Noc Kupały to jedno z głównych świąt Słowian, które zbiegało się z chrześcijańskim świętem Narodzenia św. Jana Chrzciciela i Nocą Świętojańską. W tradycji ludowej czczone jako dzień przesilenia letniego i obchodzony był 24 czerwca lub w noc poprzedzającą ten dzień. Nazwa Nocy Kupały wywodzi się od wschodniosłowiańskiego słowa kąpać.

Z Nocą Kupały związane są takie obrzędy i tradycje, jak zbieranie ziół i kwiatów i ozdabianie nimi ludzi, zwierząt i domów, wchodzenie do wody, kąpanie się, oblewanie wodą, puszczanie wianków na wodzie, rozpalanie ognisk, tańce, śpiewy, skoki przez ogień, wspólne biesiadowanie, wymieniano się wiankami i kąpano się w porannej rosie. Świętowanie odbywało się w pobliżu wody czy na wzgórzach. Wierzono, że ta noc ma magiczną siłę.

Z Nocą Kupały wiążą się wierzenia o zakwitającej tylko raz w roku paproci, w dzień św. Jana. Ten mityczny kwiat, który nie istnieje w naturze, ma dawać tym, którzy go zerwą i zachowają przy sobie, cudowne moce.

Odbywające się współcześnie wydarzenia, nawiązują do tych słowiańskich tradycji, jedną z nich jest plecenia przez dziewczyny i młode kobiety wianków (symbol panieństwa). Wykonywano go przed świętem z dzikich ziół i kwiatów. Wierzono, że każda roślina nadawała wieńcowi szczególne właściwości, a sposób jego wykonania – skręcanie i wyplatanie – również dodawał mu symboliki. Podczas święta wieniec najczęściej niszczono: wrzucano do wody, palono w ognisku, rzucano na drzewo lub dach domu.

W Krakowie przygotowano w tym roku trzy punkty, w których wspólnie można było wykonać wianek: na Plantach, na skwerach Ewy Demarczyk, Piotra Skrzyneckiego oraz przy kościele św. Kazimierza (niedaleko Pałacu Sztuki). Tradycyjny konkurs na najpiękniejszy wianek odbył się na bulwarze Czerwieńskim.

3 sposoby na piękny trawnik, zobacz co radzi ekspert, to musisz wiedzieć!