Były przeor kamedułów z Bielan niewinny, ale ponownie stanie przed sądem

Sąd nakazał powtórzyć proces dotyczący pozostałych trzech zarzutów przywłaszczenia w sumie 110 tys. zł. Rzeczy i pieniądze duchowny, używający wtedy imienia o. Maksymilian, przekazał znajomej lekarce Małgorzacie L. Jak sam mówił, zrobił to, by wyrazić wdzięczność za jej opiekę nad chorymi zakonnikami.

- Oskarżony był przeorem, ale i rządcą. Nie tylko miał obowiązek dbania o zakonny majątek, ale miał też prawo nim dysponować do kwoty 1500 euro. A wartość podarowanych mebli i figurki była mniejsza - podkreślał sędzia Almert. Skoro mógł je podarować kobiecie, to nie ma mowy o popełnieniu przestępstwa. Dlatego w tym zakresie duchowny został uniewinniony.

Sędzia dodał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd będzie musiał dokonać konfrontacji oskarżonego i jego przełożonych. - Należy bowiem wyjaśnić, czy Witold K. jako przeor, po uzyskaniu zgody swoich władz zwierzchnich, mógł dysponować kwotami rzędu 110 tys. zł - mówił sędzia Almert. Zauważył, że nie ma tu jednoznacznych wytycznych, czy taka zgoda władz mogła być udzielona ustnie (tak twierdzi sam oskarżony), czy też musiała być na piśmie. I czy do jej wydania mogło dojść już po wydatkowaniu wspomnianych sum. Dlatego konieczne jest przesłuchanie innych zakonników, w tym obecnego przeora i duchownych z Włoch.

Sędzia Almert podkreślał, że sprawa jest o tyle nietypowa, że w środowisku zakonnym mniej opierano się na dokumentach, bardziej na wzajemnym zaufaniu i pewnej tradycji. Dlatego zachowały się tylko wyciągi bankowe, z których wynika, że Witold K. pobrał z konta zakonnego w trzech transzach 110 tys. zł. Nie ma jednak potwierdzenia, że pożyczone pieniądze zwrócono. Tak twierdzi sam oskarżony i mówi, że odzyskane od lekarki sumy wydał od razu na bieżące prace przy remoncie klasztoru.

Sporo uwagi sędzia Almert poświęcił kwestii, czy 110 tys. zł przekazane lekarce były darowizną, czy tylko pożyczką dla pani ordynator ze Szpitala Wojskowego. Zauważył, że sąd I instancji tej kwestii nie wyjaśnił należycie. Przypomniał, że faktycznie dr Małgorzata L. prosiła inne osoby, by jej pożyczyły pieniądze, właśnie na uregulowanie 110 tys. zł długu wobec klasztoru Kamedułów. Tych świadków należy przesłuchać przy ponownym rozpoznaniu sprawy.

Sąd przypomniał jednocześnie, że Witold K. przekazywał lekarce pieniądze przez pośredników. Wszystko odbyło się jawnie, bez ukrywania tego faktu przed kimkolwiek. To też może świadczyć o intencjach o. Maksymiliana.

Sędzia Almert zauważył jednocześnie, że w 2003 r. przeor przejął władzę nad klasztorem, który był w katastrofalnym stanie. Dzięki swoim zdolnościom szybko zaczął dysponować olbrzymimi sumami, które pozyskiwał od bogatych sponsorów i z Unii Europejskiej. Fundusze przeznaczano na remont klasztornych murów, cele zakonników, dbanie o kondycję finansową zakonu oraz na pomoc innym zgromadzeniom zakonnym, głównie żeńskim.

Nowym przeorem został Marek Szeliga, benedyktyn z Tyńca. Niedługo potem o. Maksymilian zrzucił zakonny habit, ale pozostał w stanie duchownym.

Wybieramy Superkota! Zobacz fantastyczne zdjęcia kotów i oddaj głos na najpiękniejszego!

Kulturalni o kulturze. Czytaj ciekawe wywiady z ciekawymi ludźmi!

Codziennie rano najświeższe informacje, zdjęcia i video z Krakowa. Zapisz się do newslettera!