" src="https://d-pt.ppstatic.pl/k/r/1/48/33/64faba8a7ae8c_p.jpg?1694153354"/>
Wszyscy jesteśmy przesyceni uczuciem, że coś nieodwracalnie się kończy. Pozostaje nam bezsilnie obserwować, do końca być wyłącznie bezradnymi widzami. Koncepcja Acta est fabula opiera się na niejednoznacznej kondycji widza – zadaje pytanie, czy w istocie jesteśmy jedynie biernymi obserwatorami, czy jednak mamy wpływ na rzeczywistość. Spektakl porusza zagadnienia samotności, tożsamości, wykluczeń i uprzedzeń oraz lęków, dylematów i paradoksów etycznych współczesnego człowieka, takich jak zagubienie w strumieniu danych czy kryzys znaczeń i wartości. Inspiracją dla utworu są teksty Ciorana, Kępińskiego, Kanta, Słowackiego, Themersona i innych.
„Nie wiem, czy określenie spektakl teatralny jest w tym wypadku adekwatne. Może bardziej chodzi tu o wielowarstwową, rozciągniętą w czasie i zawierającą własną wewnętrzną przestrzeń kompozycję plastyczną z wszystkimi jej konsekwencjami i kontekstami…”
„Miejsce zdarzenia to miejsce, z którego nie możesz się wydostać…
gdzie zanika pamięć i chęć działania
pozostaje tylko czekać
jeszcze mocniej czekać…
wszystko się rozmywa
senne koszmary niezauważalnie przechodzą w rzeczywistość
i zaczynasz już myśleć, jakie są twoje przewinienia
a przewody sądowe ciągną się bez końca
ad infinitum…”
W spektaklu Acta est fabula widownia teatru staje się metaforyczną poczekalnią, a postacie są „ukrzesłowione”. Całość sceny i dialogów jest utrzymana w atmosferze tępego oczekiwania i braku nadziei, które symbolizują upokarzającą reifikację oraz ubezwłasnowolnienie. Ludzie prowadzą monotonne monologi, zwierzają się, a tym absurdalnym wynurzeniom towarzyszą tiki i automatyzm czynności. Rozmowy idą swoimi torami, prowadzącymi do niejasnych puent i konkluzji.
Drugi akt przenosi widzów na salę sądową, gdzie rozpoczyna się proces. Hierarchia i role uczestników są nieoczywiste i ulegają rozmyciu, a najwyższy sędzia wydaje się być całkowicie pozbawiony kompetencji. Poprzez biurokratyczne czynności, meandry erystyki, poszukiwanie zaginionego dowodu, absurdalne przesłuchania i egzekucje dochodzi do sądu ostatecznego. Nie ma już ratunku, a w każdej z figur, jak w krzywym zwierciadle, możemy zobaczyć własne słabości i demony.
Acta est fabula angażuje widza w refleksję nad kondycją człowieka oraz naturą ludzkich słabości. Posługując się językiem niejednoznaczności i surrealistycznymi obrazami, spektakl podejmuje dyskusję na temat współczesnej egzystencji z jej dylematami i wyzwaniami w skali indywidualnej i społecznej.
Scenariusz i reżyseria: Teresa i Andrzej Wełmińscy
Występuje: Kolektyw Acta est fabula
Prapremiera: 13.09.2023 godz. 19:30 – Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA
Kolejne przedstawienia:
14.09.2023 godz. 12:00 i 18:30 – Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA
14.10.2023 godz. 12:00 i 18:00 – Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie
Spektakl powstał w ramach programu OFF Polska organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
