Tunel aerodynamiczny

Po piętnastu latach usilnych zabiegów, wczoraj na Politechnice Krakowskiej, otwarto laboratorium inżynierii wiatrowej z tunelem aerodynamicznym. To najnowocześniejsze tego typu urządzenie w Polsce i jedyne, przeznaczone w swej zasadniczej części do badań nad wpływem wiatru na konstrukcje architektoniczne i obiekty budowlane.

Wiatr i zawirowania powietrza mogą nieść ze sobą ogromne zagrożenia. Niedawny wypadek airbusa na lotnisku im. Kennediego w Nowym Jorku to tylko ostatni z wielu podobnych przykładów. Zawirowania, z pozoru spokojnego, wiatru spowodowały np. zniszcznie trzech ogromnych, liczących po 100 m wysokości żelbetowych chłodni kominowych w Ferrybridge, w Wielkiej Brytanii i zerwały most koło Seattle w USA.

Istniejące w Polsce i na świecie tunele aerodynamiczne z reguły służą potrzebom przemysłu lotniczego i badaniom nad pojazdami. Krakowski daje też możliwość prowadzenia doświadczeń nad skutkami wiatru dla mostów, konstrukcji przemysłowych, pozwala pracować nad energetyką wiatrową i rozchodzeniem się zanieczyszczeń. Laboratorium służyć więc będzie potrzebom przemysłu, budownictwa a także czterem wydziałom Politechniki jako miejsce badań naukowych i prac dydaktycznych. Twórcami tunelu, obok inicjatora przedsięwzięcia i szefa laboratorium, prof. Andrzeja Flagi, (na zdjęciu po prawej), i innych licznych inżynierów i techników, są inżynierowie: Zdzisław Siekierda i Zygmunt Szczerba z Politechniki Rzeszowskiej. Przedsięwzięcie kosztowało z górą 2 mln zł a sfinansowane zostało z pieniędzy Komitetu Badań Naukowach, Narodowego Funduszu Ochorony Środowiska i Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.

Prócz najdłuższego w Polsce, liczącego 24 m. tunelu aerodynamicznego, obiekt posiada salę wykładową z multimedialnym wyposażeniem i inne pomieszczenia dydaktyczne.