Fenomen pracowni prowadzonej w ramach Warsztatów Krakowskich (1913–1926) tkwił m.in. w zastosowanej przez Buszka metodzie kształcenia artystycznego, wywodzącej się z przekonania o „intuicyjnym poczuciu formy i wrodzonych zdolnościach dekoracyjnych każdego człowieka, które można rozwinąć bez studiów, jedynie w pracy z narzędziem i tworzywem”.
W pracowni zatrudniano dziewczęta bez plastycznego wykształcenia, pochodzące ze wsi. Stosowana przez nie technika batiku opierała się na malowaniu na tkaninie wzorów poprzez nakładanie na nią kolejnych warstw płynnego wosku, a następnie zanurzaniu materiału w wodzie z barwnikiem oraz ewentualnie malowaniu farbami kolejnych motywów. Istotne w procesie ich kształcenia były m.in. prezentacje batiku jawajskiego.
Kogutówna, jedna z najzdolniejszych uczennic w pracowni batiku, przekształcała rodzime motywy, łącząc je z ornamentyką jawajską w sposób fantazyjny. Jej prace zdobyły uznanie międzynarodowego jury na Wystawie Paryskiej w 1925 roku, a twórczyni otrzymała Grand Prix w kategorii tkanin (wraz z siostrą Zofią Kogut oraz Felicją Kossowską) oraz złoty medal za batiki w kategorii drewna i skóry.
Gdzie: Muzeum Etnograficzne w Krakowie, Ratusz, pl. Wolnica 1
Kiedy: 8 lipca – 3 sierpnia 2014 r.
Wstęp wolny
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
