Dominika Dąbrowska [nominacja w Plebiscycie 7 Nadziei Mojego Miasta]

Zagłosuj na tę nominację w plebiscycie 7 Nadziei MM

7 Nadziei Mojego Miasta - zobacz wszystkie nominacje i dowiedz się więcej o Plebiscycie

Dominika właśnie w Krakowie przez wiele lat rozwijała swą pasję do fotografii i podróży, czego owocem jest wspólny z Maciejem Cybulskim projekt astronomiczno-fotograficzno-podróżniczy ShadowHunters.Org "W pogoni za Cieniem" oraz działalność w ramach mc2studio "Obrazy światłem malowane".

Nasycona europejskimi pejzażami wyruszała na coraz bardziej odległe lądy. W kobiecym towarzystwie, z plecakiem na plecach i bez biura podróży przemierzyła "pachnące kadzidłami i curry" Indie oraz roztańczoną Kubę.

Od wielu lat marzy o wyprawie do Ameryki Południowej. W planach ma też powrót na mongolskie stepy, na których pozostawiła swe serce i duszę.

Pasjonatka w każdym calu, nie ma dla niej rzeczy niemożliwych, uparta i konsekwentna, jak już sobie coś wymyśli i postanowi to nie ma zmiłuj, zrobi wszystko, żeby zrealizować swój cel. Optymizm i wiara we własne możliwości - to cechy, której pomagają jej realizować kolejne zadania, a przede wszystkim siebie samą.

Swoimi pasjami i przygodami postanowiła się dzielić w Klubie Podróżników Atlantyda, którego jest współzałożycielem. Była wielokrotnym prelegentem na spotkaniach podróżników, jak i gościem radiowych audycji podróżniczych.

Klub Podróżników Atlantyda był pomysłem kilku osób. Tak o nim mówi Dominika: "Chcieliśmy znaleźć i stworzyć miejsce, gdzie regularnie będziemy mogli dzielić się naszymi przygodami z podróży po całym świecie. Chcemy namówić do tego samego również stale rosnące grono naszych klubowiczów. Oprócz regularnych tradycyjnych spotkań z pokazem slajdów, mamy za sobą większe imprezy, jak chociażby Wieczór Tajski z pokazem masażu, boksu Muay Thai czy degustacją tajskich potraw. Przed nami wiele pomysłów i realizacja ich już wkrótce!

Chcemy też, by było to miejsce, gdzie osoby mające pomysł, ale nie mające towarzyszy wyprawy, mogły się zgadać na ten temat w klubie. Właśnie wyprawa do Mongolii jest doskonałym tego przykładem, gdzie do pomysłu jednej osoby dołączyły kolejne."

Spotkania klubu podróżników Atlantyda odbywają się regularnie w krakowskim klubie Pauza.

Czy Kraków wspiera Twoją działalność? W jaki sposób? A jeśli nie, to jakiego wsparcia oczekiwałbyś ze strony miasta?
Jeśli Kraków, to jego mieszkańcy, to oczywiście, że tak. Bez pomocy ludzkiej, zaangażowania innych osób nie udałoby się tak wiele zrobić.
Jeśli natomiast Kraków rozumieć jako władze, czy samorząd lokalny, to odpowiem przewrotnie. Nasza wyprawa na Syberię i do Mongolii była laureatem "Stypendium dla twórców kultury" Marszałka Województwa Pomorskiego oraz odbyła się przy wsparciu samorządów lokalnych z naszych rodzinnych stron – Olkusz, gmina Klucze, gmina Chojnice i gmina Brusy. Również na północy Polski odbyła się już wystawa naszych fotografii, całkowicie sfinansowana przez Powiatowy Młodzieżowy Dom Kultury w Brusach. Mamy też za sobą kilka prelekcji w tamtym regionie. W marcu w Rosyjskim Centrum Nauki i Kultury w Gdańsku odbędzie się kolejna wystawa i prelekcja. Również przygotowana jest wystawa w Olkuszu, w Galerii Sztuki Współczesnej, jej otwarcie już wkrótce.

Natomiast wystawa w Krakowie jest dalej tematem otwartym z uwagi na brak sponsorów na jej produkcję. Ale nie poddajemy się i liczymy na to, że i tu uda nam się ją zorganizować.

Kiedy będziesz mogła powiedzieć, że osiągnęłaś pełen sukces?

Jakby osiągnąć pełen sukces, to pozostaje już tylko osiąść na laurach. Ja tak nie chcę. Każdy kolejny, nawet najmniejszy sukces motywuje do dalszego działania, stawiania sobie nowych coraz trudniejszych celów.

Jak udaje ci się godzić zainteresowania z życiem prywatnym i zawodowym?

Wszystkie te trzy dziedziny się ściśle ze sobą łączą i nawzajem przenikają. Kiedyś podróże i fotografia były odskocznią od pracy w korporacji. Dzisiaj pasja stała się moją pracą, a każda wystawa, podróż, czy spotkanie w Klubie Podróżników Atlantyda jest źródłem inspiracji na kolejny wyjazd czy projekt. Do tego, najbliższa mi osoba, podziela ze mną te pasje. Czegóż chcieć więcej?

Co najbardziej przeszkadza w realizowaniu Twojej pasji? Z jakimi problemami borykasz się najczęściej?

Poza tymi wspomnianymi problemami, natury techniczno-finansowej, czy przy organizowaniu klubowych spotkań, czy też wystaw, są to przede wszystkim problemy natury ludzkiej. Niesłowność wiążąca się z częstą zmianą zdania osób, które zdecydowały się pomóc, a potem nie odbierają telefonów, czy nie odpisują na maile. Wystarczyłoby po prostu powiedzieć "Nie, nie jesteśmy zainteresowani". Wtedy wiem, że muszę szukać w innym miejscu, a nie próbować skontaktować się z kimś, kto udaje, że nagle zapadł się pod ziemię. Ale na szczęście spotykam się z ludźmi otwartymi na współpracę i pomoc. Tu, szczególnie chcę wspomnieć o Klubie i Galerii Pauza, które nie dość, że wyraziły chęć na organizację naszej wystawy, to jeszcze z otwartymi rękami przyjęły pomysł cotygodniowych spotkań KP Atlantyda. Zatem życzę sobie i Wam wszystkim, ludzkiej życzliwości i otwartości.

Co jest dla ciebie najważniejsze w tym, co robisz? Co motywuje cię codziennie do dalszego rozwijania talentu?
Kiedyś sama miałam taki czas w swoim życiu, kiedy wiele rzeczy nie wychodziło, nie wiedziałam jak to zmienić, a marzenia lądowały między książki podróżnicze. Jednego dnia, wtedy słabo znana mi koleżanka, dziś serdeczna przyjaciółka, zaproponowała wspólny wyjazd do Indii. A to pociągnęło już za sobą lawinę kolejnych pozytywnych zdarzeń. Takich "Aniołów" spotykałam kilka na swojej drodze i dalej ich przy sobie trzymam. Dlatego chciałabym też, tą swoją pracą, marzeniami "zarażać" w koło. Już kilka osób udało mi się, czasem zupełnie nieświadomie, zainspirować, zmotywować do realizacji marzeń. Jak to ktoś kiedyś powiedział: "Jeżeli marzy jeden człowiek, pozostaje to tylko marzeniem. Jeżeli jednak będziemy marzyć wszyscy razem, będzie to już początek nowej rzeczywistości..."