Zapaśnik/The Wrestler - recenzja

Jeszcze jakiś czas temu ciężko było podejrzewać amerykańskiego reżysera o zainteresowanie sportem. Zwolennicy talentu twórcy psychodelicznych „Requiem dla snu” oraz „Pi” nawet po ostatnim jego filmie - „Źródło”, nie sądzili, że nakręci on balladę. Balladę o samotności - bo tak odbierać można ten obraz.

Kluczem do zrozumienia fabuły i sytuacji Randy’ego - czyli wrestlera, który mimo problemów zdrowotnych decyduje się na powrót do sportu i profesjonalną walkę, jest postać aktora - Mickeya Rourka. Jego sytuacja życiowa jest podobna do sytuacji głównego bohatera.

Przygotowanie się do ogromnego wysiłku fizycznego po wielu latach, jest bardzo ciężkim zadaniem. Każdy kto śledził losy tego niewątpliwie utalentowanego, choć wielce niepokornego aktora zrozumie, że film to wręcz kalka jego krętej drogi życiowej.
Jestem gotów zaryzykować stwierdzenie, że Darren Aronofsky, zatrudniając w głównej roli Rourka dał mu szansę na pokazanie swojego życia. Nie musiał więc on grać. Na planie filmowym był sobą. Przed produkcją zmienił swoje kwestie tak, aby pasowały do jego osobowości. Pokazał, że obojętnie co człowieka w życiu spotka, istnieje szansa na podniesienie sie z kolan. Najważniejsza jednak jest w wiara w pomyślność każdej próby.
Czy Randy’emu się udało? Według mnie warto obejrzeć ten film i znaleźć odpowiedź na powyższe pytanie. Aronofsky stworzył bardzo dobry film, który otarł się o statuetki Akademii Filmowej. Pomógł także Rourkowi powrócić do wielkiego kina. Takie sytuacje naprawdę rzadko się zdarzają. Zwłaszcza w wielkim biznesie, jakim jest Hollywood w XXI. wieku.

Dodatkowo uważam, że minus należy się polskiemu dystrubutorowi za tytuł: "Zapaśnik", który jest kompletnie nieadekwatny. Sztuka zapasów to inny sport niż pełen brutalności wrestling.

Dziennikarzu Użyj komórki

Serwis Specjalny Wywiady MM

Serwis Specjalny Filmowe MM

Ekstraklasa W Krakowie