Wydarzenia w Circotece z okazji 98. rocznicy urodzin Tadeusza Kantora

Wystawa „Cricot 2 Tadeusza Kantora w fotografiach Caroline Rose”

W Muzeum Tadeusza Kantora w Wielopolu Skrzyńskim, urządzonym na plebanii, w której urodził się i wychował artysta, zostanie otwarta wystawa „Cricot 2 Tadeusza Kantora w fotografiach Caroline Rose”. W uroczystym otwarciu wystawy 6 kwietnia 2013 roku o godz. 18.00, weźmie udział autorka fotografii – Caroline Rose.

Wystawa prezentuje kolekcję fotografii ze spektakli Teatru Cricot 2, począwszy od „Umarłej klasy” (1975), po „Dziś są moje urodziny” (1991). Fotografie, pochodzące ze zbiorów Cricoteki w 2007 roku były eksponowane w Archiwum Ośrodka na wystawie zatytułowanej „Fotografie Caroline Rose. Czy możliwe było sfotografowanie teatru Tadeusza Kantora?”.

Caroline Rose znana jest ze swojej działalności artystycznej w dziedzinie dokumentowania zabytków architektury i sztuk dekoracyjnych; zajmuje się także fotografowaniem dzieł sztuki, współpracuje z muzeami oraz teatrami. Jej zdjęcia charakteryzują się wysokim poziomem technicznym i artystycznym, są doskonałe jeżeli chodzi o dobór barw i światło, dowodząc jej niezwykłej wrażliwości na formę. Zrealizowała zdjęcia do wielu ważnych książek i albumów poświęconych między innymi Luwrowi, katedrze Notre-Dame w Paryżu, kościołom rzymskim, Libanowi.

Wykonała również zdjęcia dotyczące tematyki teatralnej, w tym zdjęcia Tadeusza Kantora i jego Teatru Cricot 2 opublikowane w „Scenes”, Tadeusz Kantor, kwiecień 1986 numer 2 oraz w „Tadeusz Kantor, fotografie: Caroline Rose”, Miroirs, Maubeuge 1991. Fotografowała zabytki kultury żydowskiej w Europie Wschodniej: katalog – „Splendeur de la culture Juive en Pologne [Świetność kultury żydowskiej w Polsce], Caroline Rose”, tekst: Hervé Rehby, SiraMédia, 2005. Ostatnio wydała album „Liturgie équestre, photographies de Caroline Rose”, Siramédia, 2010.

Jest autorką wielu wystaw fotograficznych; ostatnio prezentowane były jej prace poświęcone byłemu obozowi koncentracyjnemu w Oświęcimiu oraz zdjęcia synagogi Izaaka w Krakowie i Rymanowa, które zostały pokazane w Ikona Photo Gallery w Wenecji w 2005 roku, a także w Tuluzie i Paryżu. Obszerna wystawa fotografii ze spektakli Tadeusza Kantora była prezentowane w Cricotece, w Krakowie w 2007, w Palazzo Grifoni, San Miniato w 2008.

Niczym mewy ciągnące za rybackim kutrem...*
Widziałam spektakle Kantora w Nancy, Paryżu, Warszawie, Florencji, Mediolanie, Genewie, Norymberdze, Londynie, Wenecji, Tuluzie, Antwerpii, Lille...
Niczym mewy ciągnące za rybackim kutrem
Bezustannie w drodze, kiedy sztuka staje się nieodłącznym elementem dnia codziennego, a Kantor objawia się jako istota wybuchowa, wytrwała, przyjazna, i ukazuje się też jako osoba obdarzona niezwykłym poczuciem humoru.
To nieomal „Człowiek – instytucja”, „Sztuka, która się dokonuje na naszych oczach”, „Sztuka – Katedra”. (…)

Caroline Rose

* Fragment tekstu zamieszczonego w publikacji: „Tadeusz Kantor. Fotografie: Caroline Rose”, Miroirs, Maubeuge 1991 [przedruk w: „ HYPERLINK "http://sklep.cricoteka.pl/pl,shop,viewProductBasket,326,97" t "_blank" Fotografie Caroline Rose. Czy możliwe było sfotografowanie teatru Tadeusza Kantora? / Photographies de Caroline Rose.Pouvait-on photographier le theatre de Tadeusz Kantor?”, Cricoteka, Kraków 2007].

Ekspozycja organizowana jest przez Gminny Ośrodek Kultury i Wypoczynku w Wielopolu Skrzyńskim we współpracy z Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka w Krakowie.
Kurator: Bogdan Renczyński
Wystawa czynna: 6 kwietnia – 23 czerwca 2013

Koncert „Moje serce jest na Wschodzie” dedykowany Tadeuszowi Kantorowi

6 kwietnia 2013 roku, zapraszamy na koncert dedykowany artyście – „Moje serce jest na Wschodzie”. W koncercie udział wezmą artyści z Izraela, Iranu i Polski - Benyamin Yakovian, Ballazade Manucher, Kasia Zabielska, Maria Pomianowska, Dima Gorelik i Joanna Radziszewska.

Wydarzenie odbędzie się z Archiwum Cricoteki przy ul. Kanoniczej 5 w Krakowie, o godzinie 19.30.
Liczba miejsc ograniczona, rezerwacji można dokonać mailowo: [email protected]

„Moje serce jest na Wschodzie, moje ciało na dalekim Zachodzie” napisał w XII wieku mieszkający w Hiszpanii Rabbi Yehuda Halevi, mając na myśli Izrael. Ten „Wschód” stał się obiektem ludzkiego pożądania – jako region geograficzny, ale też duchowy, idylliczny, miejsce i cel, do którego się dąży. Każdy ma swój własny Wschód i dla każdego ten Wschód oznacza coś innego.
„Wschód” w naszym spektaklu oznacza zielone tereny wschodniej Europy, krajobrazy Ziemi Obiecanej i Środkowego Wschodu oraz odległe dźwięki Iranu. Irańskie pieśni sufickie i judaistyczna liturgia spotykają się z poezją Wisławy Szymborskiej. Ten muzyczny koncert z elementami teatralnymi jest koprodukcją artystów z Izraela, Iranu i Polski.

W Księdze Psalmów szukamy transcendentalnego Boga, prosząc o jego pomoc i pożądając jego opieki. Z tradycji Iranu zaprezentujemy pieśni poetów sufickich, takich jak Dżalal. W poezji Wisławy Szymborskiej Bóg zyskuje wymiar społeczny, reprezentuje człowieczeństwo. Bóg oddziałuje na słowa i melodię wszystkich kultur, w różnorodny sposób ukazujących obrazy szczęścia i wzniosłości. Spotkanie tych wizji odsłoni ich nowe bogactwa. Pomimo niewielkiej skali wydarzenia, chcemy to zobrazować za pośrednictwem muzyki, mającej moc łączenia serc i budowania pokoju, słowa, a także poprzez instrumenty charakterystyczne dla każdej z wymienionych kultur.

Codziennie rano najświeższe informacje, zdjęcia i video z regionu. Zapisz się do newslettera!