Dorota Zawadzka: Nie jestem cyborgiem [wywiad]

Moi znajomi straszą dzieci Supernianią. Czy spotkała się pani z takim podejściem?

Bardzo często słyszę, że rodzice straszą dzieci. I dodatkowo jeszcze mną. To jest fatalne...

Ale pani jest raczej postrachem dla rodziców...

Powinnam być postrachem dla rodziców, bo ja wychowuję ich, a dopiero potem oni wychowują swoje dzieci według moich wskazówek. Plotką jest to, że ja wychowuję dzieci w tym kraju. To nieprawda. Każde dziecko jest wychowywane przez swoich rodziców, a ja ewentualnie podpowiadam rodzicom, co mają zrobić. Wracając jednak do straszenia. To jest tak, że rodzice zrobili sobie ze mnie protezę. Jak już nie wiedzą co zrobić, dziad nie pomaga i czarownica też, to wtedy Superniania jest na tapecie. Bo to taka postać, którą dzieci dobrze znają z telewizji.

Spotyka się pani z takimi opiniami: "Co ta Superniania wie? Ona nie jest przecież taka super, rozwiodła się z mężem… "

Wie pan, moje życie prywatne nijak się powinno mieć do mojego życia zawodowego. Czy ktoś, kto na przykład świetnie tańczy, nie może mieć szóstki dzieci? Myślę, że to jest tak, że ja jestem specjalistką od wychowywania dzieci i moi synowie są moją wizytówką, a to, że nie udało mi się z facetem... Na miłość boską, on nie jest moim dzieckiem. Swoje dzieci wychowałam absolutnie rewelacyjnie.

Czyli Superniania była supermamą?

To nie ja tak uważam. Ja oczywiście do swoich osiągnięć zawsze mam stosunek subiektywny. Ale jak pytam moich synów, jakie mieli dzieciństwo, jaką jestem mamą, oni mi mówią, że czasem się czepiałam, że byłam niesprawiedliwa, jak każda matka... Ja nie jestem cyborgiem czy pomnikiem. Jestem zwykłą kobietą z krwi i kości, która popełniła błędy jak inni, miała tak samo lepsze albo gorsze dni. Ale uważam, że moi synowie świadczą o mnie i nie pozwolę sobie tego odebrać, absolutnie.

Cała rozmowa w MM Moje Miasto Wrocław: "Superniania: Taniec z Gwiazdami to zabawa".