Bez etatów

Przychodzę na mecz i wiem tylko tyle, że jadę próbę toru - Janusz Kołodziej po meczu z Unią Leszno publicznie dzielił się rozczarowaniem z roli, jaką mu w zespole przydzielono. Komfort zawodników w Unii się skończył. W Tarnowie zbudowano mocną ekipę, a w takich nawet tym, którzy gdzie indziej byli głównymi aktorami, przypada rola rezerwowych. - Wszystkich pogodzić się nie da - kwituje trener Maria Wardzała.

Wyliczenia przed sezonem były proste. Tomasz Gollob i Rickardsson inkasują w granicach 25 punktów, a drugie tyle muszą dorzucić pozostali i ,drugi szereg" zadanie na razie realizuje. Etatu w nim nie ma jednak nikt. Do wzięcia jest pięć miejsc (jedno w praktyce epizodyczne), chętnych ośmiu. Wszyscy nie pojadą, ale wszyscy są potrzebni, bo monopolu na wygrywanie nie ma nikt.

- Tworzy się silna, wyrównana ekipa. Gdy jeden zawodzi, z powodzeniem zastępuje go kolega - tłumaczy trener Marian Wardzała.

Zbyt duże pieniądze zainwestowano w Unię, za dużo jest do wygrania, by było miejsce na ,udowadnianie" czegoś wbrew interesowi nadrzędnemu, czyli medalowi mistrzostw Polski. Drużyna wygrywa i z tego jest rozliczana. A skoro wygrywa, to wszystko jest tak, jak być powinno.

- W ubiegłym roku dużo pomogłem i powinien zasługiwać na to, że teraz jadę normalnie. Przed meczem powinienem wiedzieć z kim, kiedy i z jakiego pola jadę - mówi Kołodziej.

W tym sporcie trzeba mieć charakter i Kołodziej go ma, walczy o swoje. Wcześniej zastrzeżenia miał Robert Wardzała (szansę jaką mu dano w meczu z Lesznem wykorzystał tak sobie, chociaż pod uwagę trzeba wziąć defekt motocykla i start w ostatnim biegu na pożyczonym). Zapewne w najbliższym czasie w podobnym tonie wypowie się ktoś inny. Do tego trzeba się przyzwyczaić. Unia chce być klubem profesjonalnym, a w takich nie ma protekcji, ale nie ma także sentymentów i zasług. O pozycji decyduje aktualna forma. Podstawą oceny ze strony sponsora i kibiców będzie i tak ostateczny wynik.