Barbara Ślizowska urodziła się 4 lutego 1935 roku w Krakowie. Jako gimnastyczka reprezentowała dwa krakowskie kluby - Wisłę (1947-1953) i Wawel (1953-1958). Była wielokrotną medalistką mistrzostw Polski. Podczas mistrzostw świata w Bazylei (1950) była najmłodszą (15 lat) uczestniczką imprezy, razem z koleżankami zajęła piąte miejsce w wieloboju drużynowym.
Startowała na dwóch igrzyskach olimpijskich. Największy sukces odniosła w Melbourne (1956), gdzie razem z innymi naszymi zawodniczkami zdobyła brązowy medal w ćwiczeniach drużynowych z przyborem. Ponadto w czwórboju drużynowym była czwarta w Melbourne i ósma w Helsinkach (1952). W konkurencjach indywidualnych zajmowała dalsze lokaty.
Po zakończeniu kariery zawodniczej była trenerką Wisły (1969-1974) i kadry narodowej (1962-1972), m.in. podczas IO w Tokio (1964) i Meksyku (1968). Była też wybitną działaczką sportową: wiceprezesem Polskiego Związku Gimnastycznego (1988-1992) i przewodniczącą Komisji Sędziowskiej PZG (1976-1988 i 1992-1998). Była też sędzią międzynarodowym (1962-2000), w tym olimpijskim (1964, 1980).