Teatr to żywy

Są teatry, które prezentują najgorsze przedstawienia, wystawiają najgłupsze sztuki, jednak cieszą się niezwykłą popularnością publiczności ze względu na miejsce, w którym odbywają się popisy aktorstwa i reżyserii. Widzowi trudno się nudzić nawet, gdy na deskach sceny widzi rozlazłą akcję, sztywne dygi artystów. Słyszy słowa, przypominające bełkot gwiazd, których świetność minęła już dawno, a to wszystko w barokowej scenerii i kostiumach. Publiczność nie ma czasu na znużenie, na widowni dzieją się bowiem ciekawe rzeczy, gdy wreszcie nadchodzi najważniejsza część programu - antrakt - pora towarzyskich spotkań, wizyt w toalecie, czy kawiarni teatralnej. Lato Teatralne organizowane przez Stowarzyszenie Dialog dalekie jest od tego modelu nie tylko ze względu na kameralny charakter sceny, ale również na doskonale dobrany repertuar.

V Lato Teatralne Stowarzyszenia Dialog trwające do 4 sierpnia na scenie Teatru Zależnego przy Kanoniczej 1 rozpoczęło się premierą II wersji ,Antygony w Nowym Jorku" Janusza Głowackiego, w reżyserii Tomasza Piaseckiego. Dramat uznany za najlepszą współczesną polską sztukę traktujący o klasycznych problemach etyczno-moralnych w wykonaniu Teatru Dialog nie wzbudził silnych emocji. Dwie godziny spędzone na widowni szczelnie wypełnionej publicznością żądną wartości artystycznych i estetycznych nużą. Spektakl traktujący o antycznych dylematach przeniesionych do współczesności, do świata ludzi marginesu społecznego, walczących o godne życie i śmierć jednakie dla wszystkich, trudno odczytać nie przygotowanemu odbiorcy. Brak zaznaczenia ważnych momentów w sztuce, poprzez stopniowanie ładunku emocjonalnego w poszczególnych scenach sprawia, że przedstawienie wydaje się być opowieścią o bezdomnych mieszkających w USA, wśród których najbardziej chytrymi, głupimi i okrutnymi są Polacy. Scena w której Pcheła - Marian Jaskólski i Sasza - Tomasz Piasecki szukają trumny z ciałem Johna, chcąc go godnie pogrzebać - najistotniejsza scena spektaklu, staje się popisem gry aktorskiej Mariana Jaskólskiego, który zbudował znakomitą rolę rozwijającą się podczas trwania sztuki, nie posiadająca jednak odbicia w innych postaciach kreowanych przez aktorów, mało wyrazistych czasami wręcz niewiarygodnych.

Wieczór ze sztuką Sławomira Mrożka okazał się deserem dla smakoszy teatru. ,Emigranci" w reżyserii Tomasza Piaseckiego oraz w jego wykonaniu i Edwarda Żentary zaangażował dialog z publicznością, tak istotną w kształtowaniu dzieła scenicznego. Przy użyciu niewielkich środków inscenizacyjnych - rekwizytów i świateł, powstała znakomita sztuka opowiadająca o naszej współczesności. Znakomicie wykreowane postacie bawią i jednocześnie zmuszają do refleksji.

,Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall proza trudna do adaptacji scenicznej ze względu na swój faktograficzny i reporterski charakter na scenie Teatru Zależnego uzyskała niezwykły odźwięk. W spektaklu premierowym w reżyserii i wykonaniu Tomasza Piaseckiego i Karoliny Kasprzak, mówiącym o tragedii Żydów, o przyjaźni i bohaterstwie, walce o godne życie wykorzystano minimum środków wyrazu, dzięki czemu nie ma w nim zbędnego patosu i martyrologii. Rekwizyty zgromadzone na scenie - zdjęcie getta warszawskiego, fartuch lekarski, stetoskop, stół, krzesła uobecniają świat, ilustrują przeszłość, budują tajemnicę.

Repertuar Lata Teatralnego Stowarzyszenia Dialog jest godny polecenia wszystkim którzy cenią dobry dramat i aktorstwo, wyzbyty pędu do przypodobania się publiczności, pędu związanego z przenoszeniem na scenę płytkich i mało znaczących tekstów.