"Sen nocy letniej" na deskach Starego Teatru w Krakowie, czyli Szekspir w wirtualnej rzeczywistości

FLESZ - Amerykańskie reaktory atomowe w Polsce

Eksperymentując dłuższy czas z teatrem medialnym i wirtualną rzeczywistością, uznałem, że właśnie świat fantastyczny Shakespeare'a jest świetnym materiałem na połączenie teatru i świata cyfrowego - mówi Krzysztof Garbaczewski.

W jego inscenizacji "Snu nocy letniej" kreacja świata fantastycznego została skonstruowana za pośrednictwem technologii virtual reality. Aktorzy poruszają się po scenie w zestawach do uczestniczenia w rzeczywistości wirtualnej, prezentowanej widzom na ekranie, w której rozgrywa się faktyczna akcja komedii Shakespeare'a. Przedstawiane widzom jednocześnie dwa porządki, scena i ekran, igrają z fizyczną przepaścią między aktorem, a jego awatarem, a także między oddalonymi od siebie postaciami dramatu reprezentowanymi przez awatary nawiązujące w ich imieniu relacje.

Bardzo inspiruje mnie, że ten świat wirtualny gdzieś jest, a aktorzy za pomocą technologii mogą do niego wejść, budując pewnego rodzaju portal. Dzięki temu widzowie mają szansę obserwować ich ciała oraz to, czym stają się w świecie wirtualnym, a więc ten rodzaj relacji, w której aktorzy grają intymną scenę, a tak naprawdę są od siebie oddaleni

- podkreśla reżyser, dodając, że to właśnie pytanie o relację zachodzącą pomiędzy wirtualnością i rzeczywistością jest jednym z kluczowych dla tego spektaklu.

To kwestia, która otwiera naszą interpretację na współczesność, papierek lakmusowy do zbadania, na ile nasze relacje są zapośredniczone przez media, na ile dzisiejsze portale wpływają na sposób konstruowania się naszych emocji, na ile sami stajemy się takimi awatarami - zaznacza. - Niezwykle ciekawym procesem wydaje mi się odcieleśnienie aktora, które stawia też pytania o samą sztukę - czy w przyszłości aktor będzie bardziej programistą swojej roli niż wykonawcą, a także w jaki sposób sztuczna inteligencja dalej będzie wpływać na konstruowanie świata postprawdy i postinternetu, na nasze życie, które już teraz jest przeniknięte technologią.

"Sen nocy letniej" to czwarta inscenizacja sztuki Shakespeare'a w wykonaniu Krzysztofa Garbaczewskiego, po "Burzy", "Hamlecie" oraz "Makbecie". I tym razem twórca zestawia współczesne środki wyrazu z oryginalnym językiem tłumaczenia Stanisława Barańczaka, budując kontrast między sztuką przypominającą internetową grę oraz strofami XVI-wiecznego tekstu. Za stworzenie wirtualnego świata przedstawianego widzom na ekranie odpowiada Anastasiia Vorobiova oraz Mateusz Korsak.

Rzeczywiście ten świat działa na zasadach gry, to próba zaanektowania przestrzeni, w której wielu uczestniczy na co dzień, do teatru, pomieszania tych dwóch porządków. To daje sporo dodatkowych możliwości - to my określamy zasady, na jakich funkcjonuje świat, określamy kostiumy, które są dużo pełniejsze niż te możliwe na scenie - mówi Mateusz Korsak. - To, co widzimy na ekranach, odbywa się na żywo. W ten sposób podglądamy, co aktorzy widzą na swoich okularach i razem z nimi wchodzimy w sen, który śnią.

Sen śniony podczas tych czterech letnich dni i nocy to marzenie o utopii, a także krytyczna refleksja nad obecnym stanem rzeczy. Występują: Małgorzata Gałkowska, Małgorzata Zawadzka, Roman Gancarczyk, Paweł Kruszelnicki, Marta Ojrzyńska, Bogdan Brzyski, Grzegorz Grabowski, Mikołaj Kubacki, Błażej Peszek, Maja Pankiewicz, Maciej Charyton, Zygmunt Józefczak, Krzysztof Zawadzki.