Punkt widzenia z perspektywy niewidzenia „Niewidomi i ociemniali.”

Kogoś, kto widział i przede wszystkim pamięta ten okres swojego życia przed utratą wzroku nazywamy ociemniałym. To wbrew pozorom bardzo istotna różnica, bo to nie jest tak, że ten, który nigdy nic nie widział i ten, który pamięta, że i co widział, to ci sami niewidzący.

Niewidomy od urodzenia nie wie tak naprawdę, co to jest perspektywa, kolor, gra świateł, rozmyty obraz, bo i z skąd miałby to wiedzieć? Nigdy tego nie widział i nie zrozumiał tego, co obserwował. W końcu też i nie zapamiętał, bo nie było czego.

Im później traci się wzrok, tym więcej pamięta się i rozumie z tego, co się przed jego utratą widziało. Ociemniała osoba będzie, więc tak samo jak Wy rozumiała, co do niej mówicie opisując np. zjawisko tęczy. Wystarczy, że przypomni ją sobie z czasów, kiedy dane było jej ją widzieć. Reszta to kwestia wizualizacji i wyobraźni tego, co jej opisujecie.

Niewidomy zna z nazwy jej kolory, ale nigdy ich nie widział to też ani tych kolorów, ani samej tęczy nie wyobrazi sobie tak samo jak Wy, gdy będziecie opisywali mu ją używając zwrotów, słów, które odnoszą się do wizualnego odbioru tego zjawiska. Z pomocą, więc przychodzą porównania kolorów do tego, co dane było mu poznać i zrozumieć dzięki pozostałym zmysłom. Opiszę Wam to teraz na kilku przykładach. Kolor żółty i ciepły jak piasek na plaży. Kolor biały jest natomiast kolorem zimnym jak śnieg. Zabawnie może być z niebieskim, który dla widzących też jest kolorem zimnym, a niewidomemu po wczasach nad ciepłym niebieskim morzem może kojarzyć się, jako ciepła barwa. Wasze gorsze widzenie podczas zamglenia możecie porównać do słuchania przez czapkę o różnej grubości tkaniny, którą nasuwamy na uszy. Słyszymy wtedy, ale nie tak dobrze jak bez niej. Dźwięki są stłumione tak jak nieostry, niewyraźny jest obraz podczas mgły. Zumowanie – zbliżanie i oddalanie się punktu, na który patrzymy można porównać do ściszających się i wzrastających – oddalenie i zbliżających się, opadających tonów dźwięku – zbliżenie.   Niewidomi, jak wszyscy ludzie mają wyobraźnię i dzięki porównaniom można im przybliżyć zjawiska, o których piszę powyżej.

 Możecie, więc dokładnie i barwnie niewidomemu opisywać Kościół Mariacki, ale lepiej przy okazji tego opisu pokażcie mu jego miniaturę odlaną z brązu, którą znajdziecie na krakowskim rynku, a wtedy dotykając jej na pewno lepiej zrozumie wszystko to, co staracie się mu przekazać.

Ociemniałego możecie spokojnie zapytać np. o to, co akurat ma przed oczami –czerń, ciemność a może coś innego i dowiecie się wtedy ciekawych rzeczy np. o kolorach ślepoty. Dowiecie się, dlatego, ponieważ ociemniały ma porównanie w postrzeganiu świata za pomocą wzroku i bez niego. Jest w stanie opisać Wam wiele rzeczy, sytuacji w obrazowy i zrozumiały dla Was sposób. Wie jak, bo przecież sam kiedyś widział. Niewidomy nie powie wam, co aktualnie widzi i czy to jest czarne, czy błyszczące, bo takich obrazów, kolorów, nic nigdy nie widział. Taki się urodził, innymi zmysłami poznawał i poznaje świat, inaczej go postrzega, rozumie niż osoba widząca, czy ociemniała.

Tekst – Jarek Węglorz

Co roku dzięki życzliwym sponsorom – zarówno firmom jak i osobom prywatnym – zdobywamy fundusze pozwalające na udzielanie coraz skuteczniejszej pomocy osobom w potrzebie. Są to zajęcia ukierunkowane na rehabilitację i pozwalające na zwiększenie samodzielności tych osób. Wykwalifikowani instruktorzy uczą osoby niewidome orientacji przestrzennej, samodzielnego poruszania się z białą laską i transportem publicznym, samodzielnego wykonywania czynności codziennych, prania, sprzątania, posługiwania się sprzętem AGD.
Prowadzimy również zajęcia sportowe w terenie i na basenie w Specjalnym Ośrodku Szkolno Wychowawczym przy ul. Tynieckiej w Krakowie.

Prosimy wszystkich którzy mogą i chcą pomóc nam w realizacji naszych inicjatyw o wsparcie naszej Fundacji poprzez przekazanie 1% podatku wpisując w deklaracji NR KRS: 0000050285.

FUNDACJA NA RZECZ OSÓB NIEWIDOMYCH I SŁABOWIDZĄCYCH
http://www.niewidomi.org/start