O fladze - symbolu narodowym

Pojęcie „flagi polskiej” występuje dopiero od XIX wieku. Wcześniej, bowiem używano chorągwi państwowych przenosząc godła z herbu na płat materiału w barwie pola jego – to jest godła - tarczy. W Koronie była to chorągiew koloru czerwonego z wizerunkiem Orła Białego, w Wielkim Księstwie Litewskim – również czerwona z białą Pogonią.

Same barwy biało-czerwone pojawiały się jednak bardzo sporadycznie nawet w XVIII wieku. A w czasach Księstwa Warszawskiego upinane były w kolistą kokardę, noszoną przez Wojsko Polskie na nakryciu głowy. Oficjalnie taką kokardę biało-czerwoną utworzoną od bieli Orła i Pogoni litewskiej oraz czerwieni ich pól usankcjonował, jako barwy narodowe, Sejm powstańczy z 1831 roku.

W momencie odradzania się polskiej państwowości, po okresie zaborów, flagę biało-czerwoną wprowadził w 1919 roku Sejm Ustawodawczy. Równolegle usankcjonował drugą flagę, z herbem państwowym wyrażanym przez Orła Białego na białym pasie - rezerwując zarazem tą flagę wyłącznie dla przedstawicielstw dyplomatycznych, bander morskich, czy lotnisk. I tak pozostało po dziś dzień.

I jeszcze jedno: do niedawna, zgodnie z chorym prawem z 1980 roku flagę państwową można było wywieszać tylko w uroczystości, święta i rocznice państwowe. Na szczęście Sejm w 2004 roku uchylił ten światowy absurd i teraz "każdy ma prawo używać barw Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w celu podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń".

Co więcej, dzień 2 maja ustanowiono Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto teraz każdy obywatel, ma prawo wywiesić flagę w barwach Rzeczypospolitej by uczcić nie tylko święto narodowe, ale również ważne wydarzenie ze swego życia - jak się to czyni np. w USA.