Krótka instrukcja obsługi maturzysty dla rodziców

Otóż i tym, i tym. W świetle prawa jest całkowicie samodzielny i odpowiedzialny za swoje postępowanie, co nie znaczy, że nie potrzebuje rodzicielskiego wsparcia i pomocy. Właśnie teraz, w tym gorącym czasie, kiedy decyduje się jego przyszłość, rodzice mają szansę odbudować relacje z dziećmi, naruszone nieco przez konflikty okresu dojrzewania. Warto z tej szansy skorzystać.

Matura to nie czarna magia…

…choć części rodziców tak właśnie się wydaje. Wiedza o majowym egzaminie, wyniesiona z zebrań w szkole, nie zawsze jest kompletna: część wychowawców poprzestaje na bardzo ogólnikowych informacjach, część koncentruje się na straszeniu, że "połowa klasy nie zda", "wymagania są bardzo wysokie", "bez korepetycji nie ma szans". Jedyną sensowną odpowiedzią na takie alarmistyczne zapowiedzi powinno być stwierdzenie, że to szkoła i nauczyciele odpowiadają za przygotowanie swoich uczniów do egzaminu maturalnego, ale większość rodziców nie zdobędzie się na taką odwagę, obawiając się rewanżu. Jak oszczędzić sobie przynajmniej części stresu?

Po pierwsze: zajrzeć na stronę Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (www.cke.edu.pl) i w dziale "egzamin maturalny" przejrzeć dokumenty na temat standardów i procedur, a także biuletyny maturalne. Przykładowych arkuszy maturalnych lepiej nie przeglądać, żeby nie wpaść w kompleksy…

Po drugie: do końca września maturzysta musi wypełnić deklarację maturalną, w której wpisze m.in., jaki język obcy będzie zdawać, czy wybiera przedmioty dodatkowe i na jakim poziomie. Młody człowiek powinien wypełnić tę deklarację sam, ale warto z nim na ten temat porozmawiać. Szczególnie istotny jest wybór przedmiotów dodatkowych pod kątem aplikowania na studia - czyli trzeba sprawdzić warunki rekrutacji na rok akademicki 2013/2014, już przez uczelnie uchwalone. Deklarację można zmienić do 7 lutego i ani dnia później!

Maturzysta nie jest chory…

…i może, a nawet powinien: sprzątać, robić zakupy, wynosić śmieci, wyprowadzać psa na spacer. Chęć odciążenia dziecka od wszelkich zajęć przez kilka miesięcy przed maturą to jeden z typowych grzechów spanikowanych rodziców. Tymczasem wszyscy odpowiedzialni doradcy i psychologowie zalecają, żeby młody człowiek prowadził normalne życie,
miał swoje obowiązki, konsekwentnie egzekwowane przez domowników. Wyjątek może stanowić okres egzaminów, ale to tylko jeden miesiąc!

Strach nie jest dobrym doradcą…

…lepiej więc mobilizować, zachęcać do wysiłku, a nie snuć czarnych wizji niezdanej matury i bezrobocia. Z dużym prawdopodobieństwem nasze dziecko znajdzie się w 80-procentowej większości zdających, którzy otrzymają w czerwcu świadectwo dojrzałości. Jeśli nie - jest mnóstwo możliwości poprawienia (dodatkowy termin w sierpniu dla tych, którym noga powinęła się tylko na jednym egzaminie), sesje poprawkowe, możliwość podwyższenia wyniku egzaminu lub dawania innego przedmiotu przez następne pięć lat. Trzeba o tym wiedzieć i mieć przygotowane wyjścia awaryjne.

Zanim odetnie pępowinę…

…możecie jeszcze wiele zyskać we wzajemnych relacjach. Może po paru latach wymieniania komunikatów typu: "Jak w szkole? W porządku", "Kiedy wrócisz? Jak będę", uda się na nowo zacząć rozmawiać o planach, marzeniach i obawach?
Za chwilę dorosłe dziecko odejdzie z domu: fizycznie albo mentalnie. Od rodziców zależy, jak będzie wyglądać to rozstanie i lata, które nadejdą.