Druga strategia

Premier Miller liczy, że minister Kołodko zbuduje stabilną przyszłość. Nowy (stary) minister finansów zapowiada kontynuację zmian i chęć spotkania z prezesem NBP i Rady Polityki Pieniężnej. Analitycy rynkowi obawiają się jednak zaostrzenia konfliktów z krytykowaną wcześniej przez Grzegorza Kołodkę RPP. Obawiają się też ewentualnego poluzowania polityki fiskalnej przez obecnego szefa najważniejszego resortu.

Prof. Grzegorz Kołodko jest postacią kontrowersyjną, nie ulega jednak wątpliwości, co podkreślają nie tylko znawcy przedmiotu, że w latach 1994-1997, kiedy kierował Ministerstwem Finansów, doprowadził do znaczącego wzrostu gospodarczego (7 proc. PKB). Teraz wszyscy, łącznie z premierem Millerem mówią, że min. Kołodko wraca do resortu w diametralnie odmiennej sytuacji gospodaraczej, mając jednak przygotowany przez poprzednika grunt do działania, chociażby w postaci założeń do przyszyłorocznego budżetu państwa.

Stosunki - testem

Analitycy w kraju i za granicą twierdzą, iż największym obecnie sprawdzianem pozycji min. Kołodki i skuteczności jego działania będą relacje między nim, całym rządem a prezesem NBP i RPP Leszkiem Balcerowiczem. Zwłaszcza, że podczas kierowania resortem w latach 1994-1997 prof. Kołodko często różnił się w poglądach z ówczesną szefową banku centralnego Hanną Gronkiewicz-Waltz. Natomiast obecny prezes Rady Ministrów od dłuższego czasu naciska na NBP i RPP o systematyczne obniżanie stóp procentowych, współdziałanie w polityce finansowej państwa i współodpowiedzialności za nią.

Poskromić Balcerowicza?

Według zagranicznych analityków m.in. z Lehman Brothers, nasz rząd musi mieć świadomość mniejszej skłonności RPP do poluzowania polityki pieniężnej, co z kolei może zrodzić większe skłonności rządu do poskramiania niezależności NBP. W ocenie JP Morgan, główne ryzyko w polityce fiskalnej wynika z prawdopodobnej słabszej pozycji w rządzie następcy Marka Belki, co może oznaczać poluzowanie fiskalne w 2003 roku i negatywną reakcję NBP w postaci wyższych stóp procentowych od oczekiwanych przez rząd.

Tymczasem eksperci OECD w opublikowanym właśnie raporcie widzą możliwość dalszej obniżki stóp.

Wyjdzie, nie wyjdzie

Z materiałów przekazanych nam przez Warszawską Grupę Inwestycyjną wynika, iż nie wszystkie założenia ministra finansów mają szansę powodzenia. Według głównego ekonomisty WGI dr. Richarda Mbewe, prof. Kołodko należy do tych ekonomistów, którzy uważają, że z kasy państwa można pokryć niemal nieskończenie wiele wydatków, stąd uporządkowanie finansów publicznych może być bardzo trudne. Ale z drugiej strony, może doprowadzić do ożywienia polskiej gospodarki bez czekania na poprawę sytuacji ekonomicznej w USA i UE.

***

- Aby okres mojej działalności został zakończony jako okres postępu, będziemy dbać o stabilizację finansów, utrzymując historyczne osiągnięcie jakim jest niska inflacja, ale poszukując twórczej dyskusji, aby to sprzyjało rozwojowi polskiej gospodarki - powiedział Grzegorz Kołodko podczas sobotniej nominacji. Na pewno jego poczynania będą wzięte pod lupę ze szczególną uwagą.

Min. Kołodko zakłada:

* od 2003 r. wzrost PKB w kolejnych latach o 3-5-7-7 %

* osłabienie złotego do 4,35 wobec euro i 4,70 do dolara, co jest możliwe przy dewaluacji zł o 15 proc. w stosunku do obecnego kursu

* powiązanie kursu złotego z kursem euro

* obniżenie stóp procentowych do poziomu 5-8 proc.

* wprowadzenie podatku importowego

Według analityków, min. Kołodce nie uda się:

* uproszczenie systemu podatkowego i obniżenie podatków, bowiem państwu potrzebny jest każdy grosz

* utrzymanie dobrych stosunków z Radą Polityki Pieniężnej, współpraca z nią będzie największym testem dla ministra finansów

* uporządkowanie finansów państwa, a zwłaszcza likwidacja funduszy celowych