Dogoterapia w SP 17 Świętochłowice: naprawdę przynosi efekty

Zajęcia prowadzi Ewelina Kuchla z wykształcenia oligofrenopedagog. Praca z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie to jej pasja. Jest właścicielką psa, który pracuje z dziećmi, jej pupil wabi się Lola. Jeśli myślicie, że jej pies wykorzytywany do terapii to labrador lub golden retriever - jesteście w błędzie. Z dziećmi pracuje… shih tzu! Niewielkich rozmiarów puchata kuleczka pomaga niepełnosprawnym dzieciom normalnie funkcjonować.
- Dogoterapia nie zawsze musi być prowadzona przez psa określonej rasy. Mój przeszedł wiele szkoleń zanim został zakwalifikowany. Najważniejsze jest to, by zwierzę było spokojne, nie reagowało agresywnie i dało się dotknąć w różnych miejscach - opowiada pani Ewelina.
Każde zajęcia podzielone są na trzy części. Na początku najmłodsi witają się z Lolą, opowiadają jej o swoich emocjach i o tym, jak się czują. Później następuje część bieżąca, polegająca już na konkretnych ćwiczeniach.
- Tutaj panuje pełna dowolność, wszystko zależy od tego, co chcemy usprawniać. Mogą to być ćwiczenia ruchowe, usprawniające motorykę dużą, ćwiczenia z oddychania, słuchowe czy opiekuńcze, rozwijające sferę emocjonalną - mówi terapeutka.Na zakończenie każdych zajęć dzieci wyciszają się poprzez kontakt z psem - głaszczą go, przytulają się do niego. Tym samym dziękując zwierzęciu za udaną współpracę.

Pewnie zastanawiacie się, czy tego typu terapia naprawdę może przynieść efekty. Ewelina Kuchla jest przekonana, że dzięki dogoterapii pacjenci rozwijają się. - Dogoterapia ma wpływ na wszystkie sfery naszego życia. Przede wszystkim usprawnianie fizyczne, dzieci przełamują lęk przed pewnymi ćwiczeniami, łatwiej jest im je wykonać, kiedy widzą, że pies to zrobi - opowiada pani Ewelina. - Poza tym niezwykle ważny jest rozwój emocjonalny - dzieci wycofane otwierają się na grupę, dzieci nadpobudliwe przeciwnie - wyciszają się. Psy uczą także wrażliwości - kontynuuje Kuchla.
Nie ma określonego przedziału czasowego, w którym terapia powinna trwać. W momencie, gdy widać, że przynosi spodziewane efekty, prowadzi się ją jak najdłużej. Okazuje się, że tego typu terapia jest strzałem w dziesiątkę, bo zadowoleni z niej są sami mali pacjenci, którzy ciągle dopytują o zajęcia. Na początku większość z nich jest sceptycznie nastawiona do kontaktu z Lolą. Stoją z boku i boją się do niej podejść. Jednak z czasem wszystko się zmienia - pies staje się ich najlepszym przyjacielem.
- Dla Loli zajęcia z dziećmi to ciężka praca. Nie może wtedy skupiać się na niczym innym, tylko słuchać moich komend oraz poleceń dzieci - kończy rozmówczyni.