Zmarł Wojciech Łazarek, były trener reprezentacji Polski i Wisły Kraków

Wojciech Łazarek to była niezwykle barwna postać w polskim futbolu. Trener z znany z ciętego języka, sypiący powiedzonkami, anegdotami. Potrafił też jednak przede wszystkim z sukcesami prowadzić drużyny. W Poznaniu do dzisiaj wspominają pierwsze dwa tytuły Lecha z lat 1983 i 1984 oraz Puchary Polski z lat 1982 i 1984, do których poprowadził ich popularny „Baryła”.

W Wiśle Kraków Łazarek pojawił się w 1997 roku. Odegrał niezwykle istotną rolę w tym, że do klubu z ul. Reymonta trafiła Tele-Fonika, bo to m.in. właśnie on, jako trener „Białej Gwiazdy”, prowadził rozmowy w Myślenicach.

W 2014 roku na naszych łamach Wojciech Łazarek tak wspominał tamten czas: - Wówczas pojechał Jurek Kowalik (asystent trenera Łazarka - przyp.) i ja. I czyniliśmy wszystko, by przedstawić panu Cupiałowi rozsądny proces szkoleniowy, plan, by Wisła stanęła mocno w szranki perspektywicznego szkolenia i budowania drużyny. I to nam się udało. Poprzez akceptację panów Bogusława Cupiała i Stanisława Ziętka (oraz trzeciego współwłaściciela Zbigniewa Urbana - przyp.) Tele-Fonika zainwestowała w klub. Nie ukrywam, że dużą rolę odegrali też pan Stanisław Wachowski oraz Ludwik Miętta-Mikołajewicz. I tak to grono podało sobie dłonie.

Cały wywiad, w którym mnóstwo było wiślackich wątków można wciąż przeczytać w tym miejscu.

Dzięki transferom poczynionym na przełomie 1997 i 1998 roku rozpoczął się marsz Wisły z 13. miejsca w górę tabeli, bo szybko zaczęła odrabiać straty do ligowej czołówki. Ale u nieuznającego porażek Bogusława Cupiała już pierwsze potknięcie skutkowało zwolnieniem z pracy.

Wojciech Łazarek był niezwykle popularny wśród kibiców Wisły, którzy doceniali jego zaangażowanie w klub. Gdy wiosną 1998 roku został zwolniony, fani stanęli za nim murem. Później do krakowskiego klubu Wojciech Łazarek jeszcze wrócił. Był krótko dyrektorem sportowym, a później jeszcze raz trenerem w 2000 roku.

Urodził się w Łodzi 4 października 1937 roku i grę w piłkę nożną rozpoczynał w tamtejszym Metalowcu. Przez łódzkie Start i ŁKS trafił w końcu do Lechii Gdańsk. Występował na pozycji prawego łącznika (tak wówczas określano skrzydłowych). W latach 1967–1971 w biało-zielonych barwach wystąpił w 35 meczach, w których strzelił 16.

Jak wspomnieliśmy, największe sukcesy w piłce klubowej odniósł z Lechem Poznań, warto też odnotować awans prowadzonego przez niego Zawiszy Bydgoszcz do ekstraklasy w 1979 roku. Prowadził też ŁKS, Widzew Łódź, Śląsk Wrocław i Jagiellonię Białystok, kluby zagraniczne oraz reprezentację Sudanu (2002-2004).

"Gramy na typowe udo. Albo się udo, albo się nie udo" - to było jedno z jego barwnych powiedzonek, którymi popularny "Baryła" sypał jak z rękawa. Wśród tych, które utkwiły w pamięci można jeszcze wymienić "Trzeba być basiorem, a nie piplokiem", "„Owszem, przegraliśmy cały mecz, ale przecież wygraliśmy drugą połowę”, czy "Graliśmy tak dobrze, że moje jądra składały się same do oklasków".

- Dziennikarzy i kibiców przyzwyczaił do tego, że podczas meczów reprezentacji najciekawsze wydarzenia miały miejsce nie na murawie, a w trakcie konferencji prasowych. Paradoksalnie: im gorzej grała jego drużyna, tym on prezentował wyższą formę, jak z rogu obfitości sypiąc anegdotami, bon motami i zaskakującymi ripostami - napisał o Wojciechu Łazarku Krzysztof Jaśniok, przygotowując jego sylwetkowy materiał na 86. urodziny.

Od 25 sierpnia 1986 do 15 czerwca 1989 roku Wojciech Łazarek prowadził reprezentację Polski. Pod jego wodzą Biało-Czerwoni rozegrali 31 spotkań (18 wygrali, 4 zremisowali, 9 przegrali, bilans bramkowy 55:43). Zadebiutował 7 października 1986 roku w towarzyskim spotkaniu z Koreą Północną (2:2), a jego ostatni mecz przypada na 3 czerwca 1989 roku, kiedy to w eliminacjach do mistrzostw świata 1990 Polacy przegrali z Anglią na Wembley 0:3.

Tutaj znajdziesz więcej informacji o Wiśle Kraków

Sportowy24.pl w Małopolsce