Temat nie jest prosty, bo opowiada o braku odpowiedniej opieki, specjalistów, zmarnowanych talentach, utracie szczęścia. Jest to obraz historii Sabine - siostry reżyserki, cierpiącej na autyzm. Kamera jest tutaj towarzyszką jej dnia codziennego, a niekiedy tez dnia wczorajszego. I właśnie to zestawienie, teraźniejszości z przeszłością jest najważniejsze. Stwarza kontrast między młodą dziewczyną jaką była Sabine przed trafieniem do szpitala, a agresywną, niesamodzielną kobietą cierpiącą na autyzm. Jest to film bardzo osobisty. Nawet ma się wrażenie, że jest czymś w rodzaju usprawiedliwienia czy też zadośćuczynienia. A może chęci powrotu do dawnych dni by coś zmienić w przeszłości?
Osobiście nie znam się na filmach dokumentalnych tak więc ocenę pozostawiam profesjonalistom, którzy docenili ten obraz na festiwalu w Cannes. Ale to nie oznacza że "Na imię ma Sabine" jest obowiązkową lekturą dla każdego. Wręcz przeciwnie, jest raczej przeznaczony dla nielicznych. Dla osób które lubią dobre kino dokumentalne i dla ludzi związanych (w jakikolwiek sposób) z tą chorobą. A cichym założeniem tego filmu jest to, że jeśli ktoś inny obejrzy ten film, to później nie będzie patrzył na ludzi z autyzmem z litością czy pogarda ale ze zrozumieniem.
 |  |  |  |
Błysk i cekiny czyli gwiazdy w Cannes
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
