Moje miasto. Nad Wisłą w Krakowie jak na deptaku w Mielnie

W Krakowie, mieście zabytków, wpisanym na światową listę dziedzictwa UNESCO tak wiele mówimy o ładzie przestrzennym, ochronie panorami widokowej, a tu niemal w sercu miasta powstało centrum rozrywki i knajp z balonem, karuzelami i hotelowymi szałasami na wodzie. Z każdym rokiem ta nieuporządkowana przestrzeń się rozrasta, jakby pozbawiona kontroli ze strony tych, którzy odpowiadają za miejskie planowanie. Jak tak dalej pójdzie, to niedługo budy gastronomiczne będą sięgać Zamku Królewskiego.

Wygląda na to, jakby nowy krakowski „park” rozrastał się spontanicznie. Nigdzie nie widziałem wizualizacji zagospodarowania tego terenu, nie było dyskusji, konsultacji z mieszkańcami. Było ich w nadmiarze, kiedy kombatanci chcieli postawić pomnik upamiętniający Armię Krajową na Bulwarze Czerwieńskim. Aktywiści miejscy wystąpili z protestem przeciwko stawianiu go pod Wawelem, podnosili m.in., że jest zbyt duży, więc zasłoni widok na Wawel. Karuzele się kręcą.

Druga strona medalu jest taka, że krakowianie i turyści chętnie odwiedzają lunapark nad Wisłą. To przekonuje, że takie atrakcje w Krakowie też są potrzebne. Pytanie, czy wybrano odpowiednią lokalizację i aranżację. Ostatnio dużo mówi się o tym, czy jest potrzeba budowy kładki łączącej Kazimierz z Ludwinowem. Przy okazji można byłoby także rozpocząć dyskusję o zagospodarowaniu przestrzeni między Wisłą, Wilgą, ul. Konopnickiej i mostem Grunwaldzkim.

Spacerując po zmroku wzdłuż Wisły doszedłem do Podgórza w rejonie kładki Ojca Bernatka. Tam architekturą i iluminacją wyróżnia się Cricoteka, czyli Muzeum Tadeusza Kantora. Przy ul. Nadwiślańskej są restauracje kawiarnie, a przy kładce skwer z pomnikiem prezydenta Juliusza Leo. Kilometr dalej a zupełnie inny krajobraz, jakby inne miasto, choć to wciąż ten sam Kraków.

FLESZ - Kraków liderem ekologicznych rozwiązań