Schrony pod Nową Hutą. Tego nie zobaczycie w żadnym muzeum [ZDJĘCIA]

Wiersz Nowohucianina

„Schodzę w mroczne dzieje PRL-u,gdzie czas zatrzymał się w miejscu.
Pełne tajemniczości pomieszczenia schronowe budząc dreszcz emocji.
Omszałe mury pokryte pajęczyną dodają grozy tego miejsca.
Wchodzę do podziemnego korytarza i widzę na jego końcu światło,które broni mnie przed duchami przeszłości.
Przeszłości,która realistycznie jest wyeksponowana zainstalowanymi w 1956 roku urządzeniami technicznymi.
Mimo upływu prawie 60-ciu lat są one sprawne i gotowe do użycia.
I oby one pozostały dalej w uśpieniu i nie były nigdy użyte.”