Poznaj historię gmachu przy Basztowej 22

Zainteresowanie było znikome, być może dlatego, że akcja była mało rozpowszechniona. Przewodnicy oprowadzali jednak chętnych po salach oraz opowiadali o historii budynku.

Zwiedzający mieli możliwość oglądania wystawy archiwalnych, rzadko udostępnianych fotografii przedstawiających pracę wojewodów okresu międzywojennego. Krakowianie mogli porozmawiać na spokojnie z przedstawicielami władzy.

Każdy mógł usiąść na wygodnym, eleganckim, skórzanym fotelu wojewody i przez chwilę nim się poczuć. Na pamiątkę zwiedzający dostawali kilkustronicowy dokument, w którym została przedstawiona historia budynku.

Historia budynku

Budowę rozpoczęto w roku 1900 i, podczas kopania fundamentów, odkryto ludzkie szczątki, których pochodzenie nigdy nie zostało wyjaśnione. Gmach wzniesiony został na potrzeby CK Starostwa Krakowskiego.
1 września 1921 roku powołane zostało województwo krakowskie, którego siedzibę umieszczono przy ul. Basztowej 22. Na pierwszym piętrze znajdowały się pomieszczenia reprezentacyjne oraz mieszkanie wojewody, które w sumie zajmowały powierzchnię 600 metrów kwadratowych (12 pomieszczeń). Ponadto osobne mieszkanie o pow. ok.130m2 zajmował wicewojewoda.

Dziś już wojewoda nie mieszka przy Basztowej 22, a jego gabinet jest o wiele mniejszy. Nadal jednak zachowało się wiele interesujących elementów wystroju wnętrza, a także piękne obrazy. Ściany w gabinetach są ciemno-zielone, są na nich liczne obrazy polskich artystów z XIX i XX wieku, mapy województwa, Polski, wieńce dożynkowe, co sugeruje, że wojewoda szanuje pracę i kulturę naszych rolników.

Architektura budynku

Gmach ten powstał na początku XX w. dla pomieszczenia urzędów Starostwa Krakowskiego i nazywany był pałacem delegackim, gdyż oficjalna nazwa starosty brzmiała: Cesarsko-Królewski Delegat Namiestnictwa. Budynek jest budowlą murowaną z cegły, w kształcie litery ”U”. Ten układ przestrzenny jest typowy dla gmachów rządowych wzniesionych w XIX wieku w Galicji. Główne wejście do budynku oraz narożniki podkreślono wysuniętymi ryzalitami. Osią gmachu jest hol wejściowy z reprezentacyjnymi schodami. Do dzisiaj zachował się jego wystrój: kamienne schody i tralkowa balustrada, architektoniczna dekoracja ścian i plafon z narożnymi kartuszami na sklepieniu.

Około 1930 roku zdecydowano dobudować jeszcze jedną kondygnacje do budynku. Trzecie piętro zbudowane było w stylu modernizmu i funkcjonalizmu. Przyczyną nadbudowy był usytuowany obok monumentalny gmach Banku Narodowego. Podwyższenie budynku urzędu poprawiło nie korzystny układ, przez to budynek stał się w proporcjach cięższy i masywniejszy.